როგორც მოგეხსენებათ, მუსლიმანური კანონები და ადათ-წესები ძალიან მკაცრია. არსებობს რაოდენობრივი შესაძლო შეზღუდვები, რომელსაც ყველა გაოცებაში მოჰყავს. ისმება კითხვა "მუსულმანები საერთოდ, როგორ ცხოვრობენ?" მაგალითად მათ არ შეუძლიათ ღორის ხორცის ჭამა და ოქროს სამკაულის ტარება. თუ გადავხედავთ აღმოსავლეთელ გოგონებს. დავრწმუნდებით რომ მათ ძალიან ბევრი ოქროს სამკაული აქვთ. რას ნიშნავს ეს აკრძალვა?
საქმე იმაშია, რომ გოგონებს მართლაც ნება აქვთ დართული და მათ მართლაც შეუძლიათ ოქროს სამკაულის ტარება. მით, უმეტეს, ისინი ვალდებულნი არიან ატარონ აბრეშუმის პრიალა შარფები. უმეტესობა ფემინისტისა თვლის, რომ აღმოსავლელი ქალები დაჩაგრულნი არიან თავიანთი უფლებების მხრივ სწორედ ამიტომ ხანდახან მათ მონებსაც კი ადარებენ. ასეა ეს თუ არა, დაე გაარკვიონ უფლებათა დამცველებმა. თუმცა, აღსანიშნავია ის ფაქტი რომ საყვარელი ცოლი ხდება თავისი ქმრის მნიშვნელოვანი საზრუნავი ობიექტი, რომელიც მას რეგულარულად ჩუქნის საჩუქრებს , ოქროს სამკაულებისა და აბრეშუმის შარფების სახით. ამავე დროს მუსულმანელ მამაკაცებს აკრძალული აქვთ ოქროს ტარების უფლება, მათ შორის საქორწილო ბეჭდისაც. რაშია საქმე?
გამოდის რომ, ამ კანონების კანონმდებლების თანახმად ეს რელიგია არ იძლევა იმის საშუალებას რომ კაცი დაემგვანოს ქალს. ამიტომ ოქროს საიუველირო ნაკეთობების ტარება მამაკაცებისათვის აღმოსავლეთ და მუსულმანურ ქვეყნებში ითვლება ძალიან სერიოზულ ცოდვათ. თუმცა ეს არ ეხებათ სუსტი სქესის წარმომადგენლებს. მათი აზრით, მამაკაცებმა უნდა დაამტკიცონ თავიანთი ღირებულებები სტატუსისა და ქმედებების მიხედვით. სიტყვა და სილამაზე კი მისმა მეუღლემ.
ითვლება, რომ მთელი ფული და ძალაუფლება მამაკაცმა უნდა მიანიჭოს თავის მეუღლესა და შვილებს. მით უმეტეს თუ მუსულმანებს მოესურვებათ ატარონ ძვირფასი ლითონის ნაკეთობები მათ ამის უფლება აქვთ. მაგრამ ეს იქნება არა ოქრო არამედ, მაგალითად ვერცხლი.
უნდა აღინიშნოს, რომ დღევანდელ დღეს მუსულმანები პრაქტიკულად არ იცავენ ამ კანონს , გარდა ყველაზე რელიგიური ოჯახებისა. ამიტომ არის შემთხვევები, როცა მუსულმანი მოხარულია ატაროს ოქროს საათები, ბეჭდები და სხვა ძვირფასი ნაკეთობები.
